Postzegelnieuws: Beleef de natuur – vogels Sint Eustatius

Op 2 januari 2025 geeft PostNL Beleef de natuur – vogels Sint Eustatius uit, een vel met 10 postzegels in 10 verschillende ontwerpen. Op de postzegels staat de waardeaanduiding 1 voor post tot en met 20 gram met een bestemming binnen Nederland. De prijs voor een vel met 10 postzegels is € 12,10. Het postzegelvel over de vogels van Sint Eustatius maakt deel uit van de meerjarige serie Beleef de natuur die in 2024-2026 is gewijd aan Caribisch Nederland. In de serie komen ieder jaar 4 postzegelvellen uit, met elk 10 verschillende postzegels. Op de postzegels zijn planten en dieren afgebeeld die voorkomen in dit deel van Nederland. De eilanden in dit gebied kennen een voor Nederlandse begrippen ongekende biodiversiteit, met duizenden soorten planten en dieren. In 2025 wordt achtereenvolgens aandacht besteed aan de vogels, de vlinders, de onderwaterwereld en de flora van het eiland Sint Eustatius. Op de postzegels van Beleef de natuur – vogels Sint Eustatius is de hoofdrol weggelegd voor de volgende vogels: smelleken, lachmeeuw, indigogors, antillendikbekje, Amerikaanse bontbekplevier, groene reiger, granaatkolibrie, koningsstern, Amerikaanse bonte scholekster en brilparulazanger.

Het eiland Sint Eustatius heeft, net als Bonaire en Saba, een aparte status binnen Nederland. De verzamelnaam voor de 3 eilanden is Caribisch Nederland. Met de landen Aruba, Curaçao en Sint Maarten vormen ze het Caribisch deel van het Koninkrijk. Sint Eustatius, dat door de eilanders zelf Statia wordt genoemd, behoort tot de bovenwindse eilanden. Die aanduiding verwijst naar de positie van de eilanden ten opzichte van de heersende noordoostelijke passaatwinden. Sint Eustatius ligt tussen Saba en Saint Kitts en is van deze eilanden gescheiden door een ondiepe zee. De enige stad en tevens hoofdstad op Sint Eustatius is Oranjestad. Sinds 2010 is Sint Eustatius een bijzondere gemeente, waarbij de eilandsraad als hoogste bestuursorgaan verantwoordelijk is voor de lokale wetgeving. De uitvoerende macht ligt bij de door de eilandsraad aangestelde eilandgedeputeerden, voorgezeten door de gezaghebber. Op Sint Eustatius wonen zo’n 3000 mensen en de voertaal op het eiland is Engels. Sint Eustatius wordt gedomineerd door de slapende vulkaan The Quill (601 meter) in het zuidoosten en een 200.000 jaar oud, uitgedoofd vulkanisch gebied in het noorden rond de heuvel Bergje (223 meter). Er zijn 3 nationale parken op het eiland: Quill/Boven National Park, Statia National Marine Park en Miriam Schmidt Botanical Garden.

Sint Eustatius is een paradijs voor vogelliefhebbers, met een rijke diversiteit aan soorten. Volgens Bird Checklists of the World (2022) zijn er in totaal 123 verschillende soorten op het eiland aangetroffen, waaronder ongeveer 30 soorten broedvogels. Een van de bijzondere soorten is de kleinste vogel van het Koninkrijk der Nederlanden: de Antilliaanse kuifkolibrie. Een andere opvallende bewoner van Sint Eustatius en van het vlakbij gelegen Saba is de roodsnavelkeerkringvogel. Op deze eilanden broedt 40 procent van de 8000 wereldwijde vogelparen. De vogel, met een opvallende rode bek en lange staart, broedt op de kliffen en rotsen aan de kust van de eilanden. Het is de enige zeevogel die zich op Sint Eustatius voortplant. De Vogelbescherming is op Sint Eustatius actief door onder meer samen te werken met lokale organisaties en met de Dutch Caribbean Nature Alliance. Zo worden projecten uitgevoerd om plunderingen van nesten door ratten en verwilderde katten te voorkomen en om te waken over de met uitsterven bedreigde grote kwartelduif.

Bron: avibase.bsc-eoc.org, changemagazine.nl, caribischnetwerk.ntr.nl, vogelbescherming.nl]

Het postzegelvel Beleef de natuur – vogels Sint Eustatius is een ontwerp van grafisch ontwerper Frank Janse uit Gouda. Op het vel staan alle vogels in hun natuurlijke omgeving geportretteerd, ieder op hun eigen postzegel. Het gaat om de volgende 10 vogels: smelleken, lachmeeuw, indigogors, antillendikbekje, Amerikaanse bontbekplevier, groene reiger, granaatkolibrie, koningsstern, Amerikaanse bonte scholekster en brilparulazanger. Alle vogelfoto’s zijn opgenomen in een grafische laag met cirkelvormen die ook op de velrand zichtbaar zijn. Ook de afbeelding loopt soms door op de aangrenzende postzegel en op de velrand. Op verschillende plekken op het postzegelvel heeft de ontwerper grafische elementen toegevoegd, die zijn ontleend aan de symbolen op oude topografische kaarten. Met die symbolen worden bijvoorbeeld landschapsvormen, hoogtelijnen, beplantingen, bodemstructuren en waterlopen aangeduid. Het ontwerp kenmerkt zich bovendien door een extra transparante laag met monochrome beelden (zowel wit als in kleur) van kenmerkende flora en fauna uit dit gebied. De monochrome beelden zijn bijna abstract weergegeven, lopen over de perforaties door en verbinden de postzegels met elkaar en met de velrand. De volgende planten en dieren zijn zo afgebeeld: bruine gent (boven), groene reiger (boven links), aloë vera (boven rechts), bruine pelikaan (onder het midden) en bladeren van de white cedar (onder in het midden).

Voor de typografie is gebruikgemaakt van de DIN 2014, een letter die is ontworpen door Vasily Biryukov uit Bulgarije en die door Paratype in 2015 werd uitgebracht. In de bijschriften op het postzegelvel verwoordt ontwerper Frank Janse creatief en met humor zijn associaties met de namen, eigenschappen en verschijningsvormen van de afgebeelde vogels.

In 2024, 2025 en 2026 staat de postzegelserie Beleef de natuur in het teken van de planten en dieren van Caribisch Nederland. In 2024 beet het benedenwindse eiland Bonaire het spits af, dit jaar gaat de aandacht uit naar de natuur van het bovenwindse eiland Sint Eustatius, dat ruim 800 kilometer ten noordoosten van Bonaire ligt. Beide zijn tropische eilanden, maar in veel opzichten verschillen ze van elkaar, aldus grafisch ontwerper Frank Janse uit Gouda. Janse is de vaste ontwerper van de postzegelserie Beleef de natuur en daarmee ook van het postzegelvel Beleef de natuur – vogels Sint Eustatius. “In geologisch opzicht is Sint Eustatius in essentie een uitgedoofde vulkaan, met een grote krater”, zegt hij. “Er is veel bos, het klimaat is vochtiger dan op de benedenwindse eilanden en dat zie je terug in de flora en fauna. Zo komen er op Sint Eustatius 3 verschillende kolibries voor. Die kleine vogeltjes geven de voorkeur aan bossen, anders waaien ze weg. Voor de trekvogels is er wel overlap tussen de eilanden. Er zijn verschillende trekroutes, zowel bovenwinds als benedenwinds. De meeste trekvogels kun je op beide routes aantreffen. Het uitgangspunt bij onze keuze voor de 10 vogels op de postzegels over Sint Eustatius was diversiteit in soort en leefwijze. Daarom zie je zowel bosbewoners als kustvogels, zowel broedvogels als trekvogels en seizoensgasten.”

Janse zocht voor de geselecteerde 10 vogels naar visueel diverse en interessante beelden, ook als het om de kleuren gaat. “Op het postzegelvel domineren nu de kleuren blauw en groen. Blauw bijvoorbeeld voor de vliegende lachmeeuw en voor de kustvogels. Groen voor vogels die zich het liefst in de buurt van bos ophouden. In het ontwerp zijn andere kleuraccenten gebruikt om het blauw-groene karakter te doorbreken. Enerzijds het geel van de flora in de achtergrond, anderzijds het rood of roodbruin dat aanwezig is in de borst van het antillendikbekje, de hals van de granaatkolibrie en de snavel van de Amerikaanse scholekster. De kleuren zijn zachter dan vorig jaar bij de postzegels over de natuur van Bonaire. Dat is met opzet gedaan. We proberen ook in kleur altijd een eigen karakter aan ieder postzegelvel te geven. Het mag geen herhaling van zetten worden.”

Niet voor iedere plant of ieder dier in de serie Beleef de natuur zijn er altijd veel foto’s beschikbaar via de beeldbanken, maar voor de vogels van Sint Eustatius was het aanbod groot. “Er was een ruime keuze”, zegt Janse. “Voor de een natuurlijk net iets meer dan voor de ander. Er zitten sommige vogels bij die bekend voorkomen. Het smelleken bijvoorbeeld vliegt ook in Europees Nederland. De lachmeeuw heeft weer veel weg van onze kokmeeuw en de Amerikaanse bontbekplevier en scholekster hebben Europese familieleden die sterk op ze lijken. Andere vogels zijn weer echt typerend voor Sint Eustatius, zoals de granaatkolibrie en het antillendikbekje. De foto’s zijn op Sint Eustatius gemaakt of in ieder geval in de buurt. Daar hebben we goed op gelet. In de achtergrond mocht je niet iets zien, een plant bijvoorbeeld, die niet op Sint Eustatius voorkomt. De meeste vogels op het postzegelvel zijn relatief klein, wat ook wel past bij een klein eiland. Of dat toeval is of niet, dat weet ik niet. Daar ben ik te weinig bioloog voor.”

De selectie van alle dieren en planten voor alle 12 postzegelvellen in de serie Beleef de natuur voor 2024-2026 is van tevoren gemaakt. Janse: “Beeldselectie is altijd de eerste stap. We gaan dan voor iedere vogel op zoek naar foto’s met allerlei verschillende posities: zittend, staan, vliegend, ingezoomd, uitgezoomd, enzovoort. Die combineren we vervolgens in het sjabloon van het postzegelvel, waarbij we zo min mogelijk herhaling willen. Als je bijvoorbeeld een close-up kiest van een zittende vogel zoals op de postzegel van het smelleken, dat zet je daar een uitgezoomde opname tegenover, zoals van de lachmeeuw in vlucht. Dat is altijd een intensieve fase waarin we met een stuk of 10 postzegelvelvarianten werken. Allemaal visueel aantrekkelijk, maar we zoeken naar perfectie. Dat gebeurt door beelden te wisselen of te verschuiven. Logica speelt ook een rol. Bijvoorbeeld dat je een vliegende vogel bovenaan afbeeldt en dat je onderaan voor zittende of staande vogels kiest. Er zijn nog allerlei andere visuele en esthetische overwegingen die een rol spelen. Zo zie je dat alle vogels op het vel of elkaar of ons als toeschouwer aankijken.”

Na de selectie van de vogelbeelden is de volgende stap om binnen het vaste ontwerpconcept van de serie Beleef de natuur de vogels op de postzegels met elkaar te verbinden met gebruik van allerlei grafische elementen: transparante natuurbeelden, typografie, overlappende cirkels, doorlopende kleuren, enzovoort. “Bij de selectie van de foto’s houd ik daar al rekening mee”, zegt Janse. “Dan komen er al ideeën in mijn hoofd op voor mogelijke connecties. Vervolgens is het een kwestie van eindeloos proberen, schuiven en verplaatsen en steeds weer opnieuw beginnen. Op het postzegelvel Beleef de natuur – vogels Sint Eustatius staan bijvoorbeeld nu 5 transparante beelden, wit of in kleur. Maar in totaal heb ik 15 van dit soort beelden gemaakt, waaruit deze 5 zijn gekozen omdat die het beste bleken te passen. Uitgangspunt is dat elke postzegel door een transparant beeld wordt geraakt. Bij deze uitgifte is dat gelukt door beelden op essentiële kruispunten te plaatsen: de bruine gent bijvoorbeeld op de bovenste 4 postzegels en de groene pelikaan op de 4 postzegels daaronder. Ze staan er nu perfect in, maar dat heeft wel wat tijd gekost. De pelikaan bijvoorbeeld heeft op allerlei plekken op het postzegelvel gestaan.”

De verschillende postzegels zijn ook met elkaar verbonden doordat de kleuren in sommige gevallen over de perforaties doorlopen. Janse: “Soms maak ik daarbij gebruik van de al aanwezige kleur van de achtergrond, zoals bij de indigogors en het antillendikbekje. Dat geldt ook voor de achtergrondkleur van de foto van het smelleken daarboven, die goed zichtbaar is in het transparante beeld van de bruine gent. Andere keren bewerk ik de foto’s aan de rand, zodat je bijvoorbeeld het vage groen van de palmtakken bij de groene reiger ziet doorlopen op de postzegel met de Amerikaanse bontbekplevier.”

De meeste vogelfoto’s zijn gemaakt met een telelens, waarbij is ingezoomd op de vogel zodat de achtergrond vervaagt. “Bij de foto van de kolibrie is bijvoorbeeld een camera met een extreem korte sluitertijd gebruikt”, aldus Janse. “Anders kun je die razendsnel bewegende vleugeltjes nooit zo mooi vastleggen. Die verstilde beweging vormt weer een mooi contrast met de optocht van de 3 koningssternen ernaast. Er hoort zelfs een 4e stern bij, maar die staat op de velrand ernaast. Dit zijn typisch van die vogels die je altijd aan de vloedlijn ziet heen en weer rennen met de golven op zoek naar voedsel. Ook op de onderste rij postzegels is een tegenstelling zichtbaar: het ingezoomde portret van de zwart-witte scholekster met zijn felrode snavel en oog, tegenover de brilparulazanger, een bolletje in pasteltinten.”

Naast de doorlopende kleuren, de cirkels en de transparantbeelden maakt Janse in zijn ontwerp gebruik van grafische elementen, ontleend aan de symbolen die kaartenmakers toepassen om te verduidelijken hoe een gebied eruitziet. “Eilanden als Sint Eustatius associeer ik altijd met oude topografische kaarten. Op deze postzegels over Sint Eustatius heb ik daadwerkelijk hoogtelijnen van het eiland zelf afgebeeld. Je ziet ze linksboven, linksonder en rechts van het midden. Ook heb ik andere symbolen toegepast, zoals golfjes om de zee aan te duiden en plukjes gras voor vegetatie. Deze symbolen voeg ik altijd toe in de laatste fase van het ontwerp. Het zijn ideale elementen om lege gedeelten op te vullen en accenten aan te brengen, maar ook om opnieuw connecties te maken tussen de verschillende beelden.”

Frank Janse (Vlissingen, 1967) studeerde in 2001 af als grafisch ontwerper aan de Willem de Kooning Academie in Rotterdam. Janse is specialist in huisstijlen, branding, infographics en communicatiecampagnes. Tot 2019 werkte hij voor verschillende reclame- en ontwerpbureaus, waaronder Room for ID’s, en voor zichzelf als Frank Grafisch Ontwerp in Gouda. In 2019 richtte hij samen met Leene Communicatie het nieuwe bedrijf Leene Visuele Communicatie op voor de vormgeving van communicatiemiddelen met het accent op content en information design. Leene Visuele Communicatie werkt onder meer voor opdrachtgevers zoals woningcorporatie Rochdale, PostNL, Randstad Groep Nederland, de Rijksoverheid, Vattenfall en de organisatie voor gezondheidsonderzoek en zorginnovatie ZonMw. Sinds eind 2022 is Frank design director en mede-eigenaar van VormVijf in Den Haag. VormVijf werkt voor overheden, ondernemingen en organisaties met de (veelal georganiseerde) burger als belangrijkste en grootste doelgroep. Het bureau verbindt strategie, design en content met de ambitie om te vernieuwen, te verrassen en impact te creëren. In opdracht van PostNL ontwierp Janse eerder verschillende luxe bewaarsystemen en persoonlijke postzegels, waaronder verschillende themacollecties. Ook maakte hij de ontwerpen voor de serie Beleef de natuur in de jaren 2018-2025. In 2024 ontwierp Janse het postzegelvel en de postzegels met 24 -karaats goud Regalia van het Koninkrijk der Nederlanden en in 2023 de postzegels Holland America Line 150 jaar, Meisje met de parel en Inhuldiging Juliana 1948 met 24 -karaats goud.

De postzegels zijn, zolang de voorraad strekt, verkrijgbaar bij alle verkooppunten van PostNL, het postkantoor in de Bruna-winkels en via www.postnl.nl/bijzondere-postzegels. De postzegels zijn ook telefonisch te bestellen bij de klantenservice van Collect Club op telefoonnummer 088   868 99 00. De geldigheidstermijn is onbepaald.

Op de postzegels Beleef de natuur – vogels Sint Eustatius staat waardeaanduiding 1, bedoeld voor post tot en met 20 gram met een bestemming binnen Nederland. De prijs per vel van 10 postzegels is € 12,10.

Postzegelformaat 40 x 30 mm

Velformaat 122 x 170 mm

Papier normaal met fosforopdruk

Gomming zelfklevend

Druktechniek offset

Drukkleuren cyaan, magenta, geel en zwart

Oplage 275.000 vellen

Verschijningsvorm vel van 10 postzegels in 10 verschillende ontwerpen

Waardeaanduiding 1 voor post tot en met 20 gram met een bestemming binnen Nederland

Ontwerp Frank Janse, Gouda

Fotografie Alamy, Dreamstime, Shutterstock en Wikimedia Commons

Drukkerij Koninklijke Joh. Enschedé B.V., Haarlem

Artikelnummer 450162

Het smelleken (Falco columbarius) is een supersnelle, fanatieke jager. Hij lijkt nog het meest op een minisperwer met zijn blauwachtige mantel, maar deze roofvogel behoort tot de familie van de valken. De jacht gaat op dezelfde flitsende manier als sperwers. In een verrassingsvlucht scheren ze laag over de grond om zo bijvoorbeeld een zangvogeltje te vangen. Heel af en toe grijpt een smelleken zelfs een prooi die flink wat groter is. Dat lukt dankzij zijn snelheid, robuuste bouw en kracht. Het smelleken heeft een compacte, gedrongen bouw met spitse vleugels en een korte staart. Mannetjes zijn blauwgrijs met een rossige borst, terwijl vrouwtjes en juvenielen bruin zijn. Hoewel het smelleken in Europa en Noord-Amerika broedt, migreert het in de winter naar warmere gebieden, waaronder delen van het Caribisch gebied.

Engelse naam: merlin.

[bron: dutchcaribbeanspecies.org, vogelbescherming.nl]

De lachmeeuw  (Leucophaeus atricilla) is een middelgrote meeuwensoort die vooral in Noord- en Zuid-Amerika voorkomt. De soort broedt langs de Amerikaanse oostkust, zuidelijk tot Venezuela. Hij overwintert zuidelijk tot het noordoosten van Brazilië en in Peru en Chili. De lachmeeuw heeft een karakteristieke zwarte kop tijdens het broedseizoen en valt op door zijn schaterende roep waaraan hij zijn naam dankt. Buiten het broedseizoen verliest de lachmeeuw zijn zwarte kap en wordt zijn kop wit met grijze tinten.

Engelse naam: laughing gull, op Sint Eustatius ook wel laughing bird of davy genoemd.

[bron: dutchcaribbeanspecies.org, waarneming.nl, wikipedia.nl]

De indigogors (Passerina cyanea) is een kleine vogel, met een lengte van 11,5 tot 13 centimeter. Het onderscheid tussen de geslachten is vooral te zien aan de hand van de kleur. Het mannetje is tijdens de zomer fel blauw gekleurd en tijdens de winter bruiner. Het vrouwtje is het volledige jaar bruin van kleur. Het mannetje gebruikt zijn zomerse kleurverandering om een partner te lokken. De indigogors eet voornamelijk insecten tijdens de zomer en zaden in de winter. Deze trekvogel komt tijdens het broedseizoen voor van het zuiden van Canada tot het noorden van Florida en tijdens de winter van het zuiden van Florida tot het noorden van Zuid-Amerika. De trek vindt voornamelijk ’s nachts plaats, waarbij de indigogors gebruikmaakt van de sterrenhemel om te navigeren.

Engelse naam: indigo bunting.

[bron: dutchcaribbeanspecies.org, wikipedia.nl]

Het antillendikbekje (Loxigilla noctis) is een kleine zangvogel die veel voorkomt op de eilanden in het Caribisch gebied. Zijn naam heeft de vogel te danken aan de stevige, kegelvormige snavel, waarmee hij zaden, vruchten en insecten eet. Het mannetje heeft een opvallend zwart verenkleed met rode accenten op keel en borst, terwijl het vrouwtje bruinachtig is. Antillendikbekjes zijn vaak te vinden in tuinen, bossen en struikgewas. Ze spelen een belangrijke rol in de verspreiding van zaden in hun leefgebied.

Engelse naam: lesser antillean bullfinch, op Sint Eustatius ook wel robin, sparrow en cheechee bird genoemd.

[bron: dutchcaribbeanspecies.org, ebird.org, wikipedia.nl]

De Amerikaanse bontbekplevier (Charadrius semipalmatus) is een waadvogel uit de familie van plevieren. De soort komt voor in de toendra’s van Alaska, in Yukon en de noordwestelijke gebieden, zuidelijk van Nunavut (Canada). In de winter trekt de vogel naar het zuiden van de Verenigde Staten, de Caribische eilanden en de kust van Midden- en Zuid-Amerika. De Amerikaanse bontbekplevier is de evenknie van de Europese bontbekplevier. De soorten lijken sterk op elkaar, maar de Amerikaanse soort is iets kleiner. De vogel is te herkennen aan zijn zandkleurige rug, witte buik en opvallende zwarte band om de nek en voorhoofd tijdens het broedseizoen. Bontbekplevieren nestelen op zandige stranden en grindvlaktes, waar ze kleine kuiltjes in de grond maken om eieren te leggen. Hun voedsel bestaat uit insecten, wormen en kleine kreeftachtigen.

Engelse naam: semipalmated plover.

[bron: dutchcaribbeanspecies.org, welkevogelisdit.nl, wikipedia.nl]

De groene reiger (Butorides virescens) is een kleine, schuwe reiger die voornamelijk voorkomt in de tropische en subtropische gebieden van Amerika. Deze reiger is nauw verwant aan de mangrovereiger. De kleine reiger (gemiddeld zo’n 45 cm) houdt zijn lange nek vaak dicht tegen het lichaam waardoor hij nog kleiner lijkt dan hij werkelijk is. De kuif is glanzend groen-zwart, de rug groen en de buik grijs. Nek en hals zijn bruin en de keel wit. De vogels bouwen hun nest van kleine takken en bladeren voornamelijk in bomen, soms ook op de grond aan de waterkant.

Engelse naam: green heron, op Sint Eustatius ook wel gaulin genoemd.

[bron: dutchcaribbeanspecies.org, wikipedia.nl]

De granaatkolibrie (Eulampis jugularis) is een kleurrijke kolibrie die van nature voorkomt op de Kleine Antillen. Volwassen mannetjes en vrouwtjes hebben hetzelfde verenkleed. Kop en rug zijn fluweelachtig zwart, keel en borst vurig paarsrood, vleugels helder goudgroen en de staart is metaalachtig groenachtig blauw. Het mannetje heeft een middellange, licht gebogen snavel; die van het vrouwtje is langer en sterker gebogen. Juvenielen hebben een oranje keel en borst met rode spikkels. Deze kolibrie voedt zich met hulp van zijn lange, slanke snavel met nectar van bloemen. Het nest wordt gemaakt aan verticaal groeiende boomtakken en is vervaardigd van zachte planten en spinnenwebben en soms mos en boombast aan de buitenkant.

Engelse naam: purple-throated carib, op Sint Eustatius ook wel docter bird genoemd.

[bron: dutchcaribbeanspecies.org, en.wikipedia.org]

De koningsstern (Thalasseus maximus) is een zeevogel die voorkomt langs de kusten van de Atlantische Oceaan en de Caribische Zee. Deze grote stern heeft een opvallend zwart kapsel, een witte buik en een lange, gespleten staart. Het mannetje en vrouwtje hebben een vergelijkbaar uiterlijk, met lange vleugels en een scherpe snavel waarmee ze vissen vangen. De vogel broedt op ontoegankelijke plekken zoals verlaten zandstranden, eilanden en koraalriffen waar geen roofdieren kunnen komen en waar weinig vegetatie is. Buiten de broedtijd foerageren zij langs kusten, hoogstens 100 meter ver de zee op, maar ook in riviermondingen en havens en langs brede rivieren.

Engelse naam: royal tern, op Sint Eustatius ook wel sea gull genoemd.

[bron: dutchcaribbeanspecies.org, wikipedia.nl]

Scholeksters (Haematopus palliatus) zijn stevig gebouwde, zwart-witte steltlopers die vaak aan de kust, maar ook algemeen in het binnenland worden aangetroffen. De snavel van de scholekster slijt hard, maar groeit ook hard. De snavel kan veranderen van vorm door het voedsel. De Amerikaanse bonte scholekster kan 42 tot 52 cm groot worden en komt voornamelijk voor langs de kusten van Noord- en Midden-Amerika. De vogel heeft een kenmerkend zwart-wit verenkleed en een feloranje snavel. Deze scholekster voedt zich met schelpdieren, wormen en kleine kreeftachtigen die hij met zijn krachtige snavel openbreekt. De vogel broedt op zandstranden en rotsachtige kusten, waar hij zijn eieren in ondiepe nesten legt.

Engelse naam: American oystercatcher.

[bron: dutchcaribbeanspecies.org, en.wikipedia.org]

De brilparulazanger (Setophaga americana) is een kleurrijke zangvogel met een scherpe tweekleurige snavel. Het blauwgrijze mannetje heeft een geel-groene buik en een witte keel, afgezet met zwarte strepen. Vrouwtjes zijn subtieler gekleurd, met een groenachtige tint en lichte onderzijde. Brilparulazangers voeden zich voornamelijk met insecten en spinnetjes. Ze bouwen hun nesten in de lagere takken van bomen en struiken, het liefst in de buurt van water. Hun zang is onmiskenbaar, met een zoemende oplopende triller met een scherp abrupt einde. In de winter trekken deze vogels naar Midden-Amerika en het Caribisch gebied.

Engelse naam: northern parula of parula warbler.

[bron: dutchcaribbeanspecies.org, en.wikipedia.org]

Uitgifte: Beleef de natuur – vogels Sint Eustatius

Uitgiftedatum: 2 januari 2025

Verschijningsvorm: vel van 10 postzegels in 10 verschillende ontwerpen, met waardeaanduiding 1 voor post tot en met 20 gram met een bestemming binnen Nederland

Artikelnummer: 450162

Ontwerp: Frank Janse, Gouda

Fotografie: Alamy, Dreamstime, Shutterstock en Wikimedia Commons