door Gustav Stresemann, geboren op 10 mei 1878 in Berlijn, was een invloedrijke Duitse politicus en staatsman die een cruciale rol speelde in de Weimarrepubliek tijdens de tumultueuze jaren na de Eerste Wereldoorlog. Hij was lid van de Duitse Volkspartij (DVP) en diende als kanselier en later als minister van Buitenlandse Zaken. Stresemann wordt vaak herinnerd om zijn inspanningen om Duitsland te stabiliseren en te rehabiliteren op het wereldtoneel.
Zijn politieke loopbaan begon in 1907 toen hij werd gekozen in de gemeenteraad van Berlijn. Hij raakte al snel betrokken bij de nationale politiek en werd in 1918 lid van de Nationale Assemblee, waar hij zich inzette voor een democratische en parlementaire regering.
Na de Eerste Wereldoorlog bevond Duitsland zich in een diepe crisis. In 1920 werd Stresemann opnieuw in de Rijksdag gekozen en van augustus tot september 1923 was hij rijkskanselier. Van 1923 tot zijn dood was hij minister van Buitenlandse Zaken. Stresemann was een voorvechter van verzoening en samenwerking met andere Europese landen. Hij geloofde dat Duitsland zijn plaats in de internationale gemeenschap moest herwinnen. Tijdens zijn ministerschap voerde hij de herstelbetalingen voortvloeiend uit de bepalingen van het Verdrag van Versailles uit en knoopte hij betrekkingen aan met Frankrijk. In 1925 sloot hij het Verdrag van Locarno en in 1926 trad Duitsland toe tot de Volkenbond. In 1926 verkreeg hij samen met de Franse politicus Aristide Briand de Nobelprijs voor de Vrede.
Stresemann wordt gezien als iemand die stabiliteit bracht in het Duitsland van na de Eerste Wereldoorlog. Helaas was de stabiliteit die hij had helpen opbouwen van korte duur. Gustav Stresemann overleed op 3 oktober 1929 aan een hartaanval. Slechts drie weken na diens overlijden stortte de Amerikaanse beurs in, wat grote gevolgen had, ook voor de Duitse economie. Samen met Stresemann werd de Weimarrepubliek eigenlijk begraven. Daarna stak de economische crisis de kop op waardoor het nationaalsocialisme een sterke opmars kende.
Stresemann wordt vaak herinnerd als een pragmatische en visionaire leider die zich inzette voor vrede en samenwerking in een tijd van grote onzekerheid.
